Optische Vezel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een optische vezel is een haarfijne draad van glas of kunststof die wordt gebruikt voor het transporteren van lichtsignalen.
Omschrijving
Optische vezels, ook wel glasvezels genoemd, maken signaaloverdracht over grote afstanden mogelijk door middel van lichtpulsen. Het licht blijft in de vezel door interne reflectie. Ze vinden brede toepassing in telecommunicatie voor snelle dataoverdracht. In de civiele techniek worden optische vezels onder meer gebruikt als sensoren voor het monitoren van constructies zoals bruggen, tunnels en kademuren. Ze kunnen parameters meten zoals temperatuur, rek, kracht, trillingen, vervorming en verplaatsing. Daarnaast wordt glasvezelwapening in beton toegepast als alternatief voor staalwapening vanwege de weerstand tegen corrosie, het lagere gewicht en de hogere treksterkte, wat bijdraagt aan een langere levensduur van de constructie.
Toepassingen in de bouw en civiele techniek
In de bouwsector en civiele techniek worden optische vezels op verschillende manieren ingezet. Ze dienen als sensoren voor het monitoren van de structurele gezondheid van kunstwerken zoals bruggen en tunnels, waarbij ze continu metingen verrichten van onder andere vervorming, verplaatsing en temperatuur. Ook worden optische vezels gebruikt in geotechnische toepassingen en bij het bewaken van dijken. Een andere toepassing is glasvezelwapening in beton, wat voordelen biedt ten opzichte van traditionele staalwapening, met name op het gebied van corrosiebestendigheid en gewicht.
Soorten optische vezels
Er bestaan verschillende soorten optische vezels. Single-mode vezels hebben een kleine kerndiameter en ondersteunen slechts één voortplantingsmodus van licht, wat ze geschikt maakt voor transmissies over lange afstanden met lage demping. Multimode vezels daarentegen laten meerdere voortplantingsmodi toe. Daarnaast zijn er holle glasvezels die licht door lucht geleiden, wat resulteert in een hogere snelheid en lagere demping van het signaal.
Gebruikte bronnen: